به گزارش مشرق، احسان رفیعی ، کارشناس ارشد علوم سیاسی با انتشار مطلبی با عنوان نظریه بازدارندگی در نظام بین الملل، در کانال تلگرامی خود نوشت:

از نظر تاریخی بازدارندگی قدمتی به طول پیدایش دولت دارد. طبق تعریف بازدارندگی عبارت است از اقدام یا مجموعه ای از اقدامات که برای پیشگیری از اقدام خصمانه دشمن صورت می گیرد. به عبارت دیگر بازدارندگی درصدد است تا با افزایش هزینه بر محاسبات استراتژیک رقیب تاثیر بگذارد.قطعا با آغاز روند جهانی شدن در اواخر قرن ۲۰ و اوایل قرن ۲۱ مفاهیم سنتی بازدارندگی نیز دچار تغییر و تحول شده اند که می توان به این موارد اشاره نمود:

۱-بازدارندگی در بعد نظامی به صورت عملیاتی، گسترده و تک بعدی کنار گذاشته شده است.

۲-بازدارندگی از حوزه سخت افزاری به حوزه های نرم افزاری دیگر مانند مفاهیم سیاسی، اقتصادی، فن آوری های نوین و دانش بنیان نیز سرایت کرده است. در مطالعات امروزی روابط بین الملل حتی در حوزه مباحث امنیتی و استراتژیک نیز همکاری و هم گرایی بیش از منازعه و واگرایی مورد توجه است.همچنین به علت پیچیدگی های موضوعات و مسائل امنیتی باید به این سوال پاسخ داده شود که در صورت تهدیدات شبکه ای که دارییهای عمده کشورها بر اساس آن تنظیم شده است وسیله مناسب تامین بقا چیست؟ آیا افراد و شرکت های ملی و چندملیتی و سازمان های غیردولتی نیز در این محاسبات به منظور دخیل شدن در حوزه بازدارندگی قادر به ایفای نقش هستند؟ اینها سوالاتی هستند که می بایست توسط متخصصین امنیت بین المللی پاسخ داده شود.